«بقای آنها ادامه می یابد» عنوان نمایشگاهی است که در تجلیل از گروه اسطوره ای راک پینک فلوید در موزه ویکتوریا و آلبرت لندن برپا شده است.
نیک میسون، درامر هفتاد و سه ساله گروه تنها کسی است که از آغاز با پینک فلوید همراه بوده است. او پیش از افتتاح نمایشگاه از آن دیدن کرد و گفت از دیدن آثار به نمایش درآمده در آن شگفت زده شده و باورش نمی شود گروه از دهه شصت میلادی تا امروز به حیات خود ادامه داده است.
نمایشگاه، با ترکیب موسیقی و هنر، در ترانه های گروهی که همواره نسبت به مسائل سیاسی و اجتماعی روز حساس بود کند و کاو می کند.
نخستین تک ترانه پینک فلوید به نام «آرنولد لین» در ماه مارس سال ۱۹۶۷منتشر شد. این ترانه را سید برت نوشته بود.او که همراه با راجر واترز، ریچارد رایت ونیک میسون پینک فلوید را پایه گذاری کرد، در سال ۱۹۶۸ از گروه جدا شد و جای خود را به دیوید گیلمور داد.
ویکتوریا بروکس، مسئول نمایشگاه می گوید در دورانی که پینک فلوید فعالیت می کرد موسیقی نه تنها بازتاب دهنده دگرگونی های جامعه بود بلکه موسیقی خود ، این تغییر بزرگ را هدایت می کرد.
نمایشگاه با بهره گیری از فن آوری های صوتی-بصری و تصاویر سورئال فضای ترانه های پینک فلوید را زنده کرده است.
دیدارکننده ها همچنین می توانند یادگاری های زیبایی از اعضای گروه را در اینجا ببینند مانند عصایی که راجر واترز در مدرسه با آن کتک می خورد و کتابی که حاوی بی انضباطی ها و تنبیه های اوست.
این اشیاء عادی و روزمره که از کمدهای اعضای گروه بیرون کشیده شده و کسی تا به حال آنها را ندیده است نمایشگاه را جذاب کرده است.
با قدم زدن در این نمایشگاه می توان آنچه در شکل گیری نوع نگرش گروه پینک فلوید مهم و موثر بوده است را نیز مشاهده کرد.
طرح نمایشگاه کاری است از ری وینکلر که شرکتش سالها مسئول طراحی بصری کنسرتهای گروه پینک فلوید بود.
هواداران گروه پینک فلوید همچنین می توانند ویدئویی از آلبوم دیوار را تماشا کنند که هیچ وقت منتشر نشد.
آلبوم دیوار، نمادی از بینش هنری و فلسفه گروه پینک فلویداست با ترانه هایی که لبریز از تصویر و احساس هستند.
اعضای گروه با کمک کارگردان الن پارکر دیوار را تبدیل به فیلمی کردند که قصه انزوا و تنهایی شان را به زیبایی به تصویر می کشد.
نمایشگاه ، همانطور که از نامش پیداست نشان می دهد چطور گروه پینگ فلوید علی رغم فراز و نشیب هایی که پشت سر گذاشته و دو عضوی که از دست داده ، پس از پنجاه سال همچنان به بقای خود ادامه می دهد.